ایران - معلمی که آژانس دانش‌آموزانش شده تا چراغ دانایی روشن بماند
این معلم روزانه
30 کيلومتر رانندگی می کند و از هر روستا یکی دو دانش‌آموزش را سوار ماشینش می کند
تا به مدرسه برساند
مراد اللهیاری
روزگاری خودش هم روی همان نيمکتهایی نشسته و درس خوانده که دانش‌آموزان روستای
"سرکمری" امروز می‌نشينند.
او هم مثل این
دانش آموزان٬ بزرگ شده‌ی همين روستاست٬ در آنجا تحصيل
کرده٬ با هياهوی بچه های روستا بزرگ شده و حالا همراه
با هياهوی بچه‌های همين روستا هر روز 30 کيلومتر رانندگی میکند تا به روش خودش شهد
دانش را در جان کودکان جاری کند.
او انتقال دانش
به دانش‌آموزانِ روستا را بسيار لذت‌بخش عنوان کرده و می‌گوید: من مانند این دانش‌آموزان
در کلاسهای چندپایه تحصيل کرده ام. مدرسه‌ی روستای ما چندپایه‌ای و دارای تعداد کمی
دانش‌آموز بود. من هم مانند بسياری از دانش‌آموزان روستاهای مجاور مجبور بودم با پای
پياده و با کوله‌باری از کتابها به روستایی دیگر که حدود 12 کيلومتری روستای خودمان
بود٬ بروم.
او امروز معلم
روستای خودشان شده است.درباره‌ی شعل‌اش و نحوه‌ی کار روزانه‌اش می‌گوید: شش الی هفت
سال است که به دانش‌آموزان چهار روستا در یک مکان واحد درس میدهم. به عبارتی٬ هر روز صبح روستا
به روستا رفته٬ یک یا دو دانش‌آموز هر روستا را با اتومبيل
شخصی خود به روستایی که دارای 13 دانش‌آموز است و بياتان سوخته نام دارد٬می‌رسانم و به
تدریس می‌پردازم.
ظهر یا غروب که
مدرسه تعطيل می‌شود٬ دانش‌آموزان را به همان
روال دوباره یکی یکی به روستای خود رسانده و به سرکمری باز می گردم.
اللهیاری در پاسخ
به این سوال که انگيزه و علت اینکه تمام سختیها را به جان خریده‌است٬ گفت: علاوه بر
عشق و علاقه به محيط روستا و کار در روستا، دلیل دیگری که باعث شد پيشنهاد این نوع
تدریس را به آموزش و پرورش بدهم و مسئوليت را قبول کنم٬این است که خودم
نيز پشت همين ميزها در شرایط محروم درس خوانده٬ در این روستا
بزرگ شده و با شرایط آن آشنا هستم.
وی در پاسخ به
این سؤال که آیا این روش باعث از دست رفتن استقلال بچه‌ها نمی‌شود٬اظهار کرد: این
موضوع در مقاطع بالاتر ایجاد مشکل میکند اما٬ از آنجاکه دانش‌آموزان
ابتدایی کوچک‌جثه و ضعيف هستند و معمولاً نمی‌توانند فاصله‌ی بين دو روستا را با پای
پياده و در برف طی کنند٬ پس در این مقطع چنين مشکلاتی
پيش نمی‌آید.
وی در خصوص وضعيت
معلمان٬ سختی‌های کار و مشکلاتی که با آنها روبرو هستند٬ گفت:
مشکل آزاردهنده‌ای
که در قشر فرهنگيان وجود دارد موضوع تبعيض بين حقوق و مزایای فرهنگيان با حقوق و مزایای
سایر ارگان‌ها با توجه به سختی کار است.
اللهیاری اضافه
کرد: علاوه براین٬ خواسته فرهنگيان این است که به خصوص به
دانش‌آموزان مناطق محروم بيشتر توجه شده و حداقل از لحاظ مالی و پوشش و تغذیه به آنها
بيشتر رسيدگی شود.
این معلم در ادامه
تصریح کرد: حدود دو الی سه سال است که تغذیه رایگان بچه‌ها حذف شده و به ندرت به دانش‌آموزان
مناطق محروم کمک می‌شود.
اللهیاری درباره
ادامه این روش در آینده گفت: تا زمانی که این توان را در خود می‌بينم دوست دارم به
این نوع تدریس ادامه دهم و تا جایی که توانایی روحی و جسمی اجازه دهد به این روند ادامه
خواهم داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر