زندانی
سیاسی نرگس محمدی به افشای محرومیت مادران زندانی از تماس با فرزندانشان پرداخت و در
یک نامه سرگشاده خطاب به رئیس قوه قضاییه رژیم ایران نوشت:
«من
یک مادرم و حق دارم صدای فرزندانم را بشنوم، هر چند اگر آن مادر از نظر شما مجرم شناخته
شده باشد.»
او
در قسمت دیگری از این نامه که در بهمن ماه ۱۳۹۴ ارسال شده، نوشت:
«اکنون
که این نامه را می‌نویسم، در بند زنان اوین، ۲۷ زن زندانی سیاسی- عقیدتی حضور دارند که هفت نفر
آنها کودکان ده سال به پایین دارند. بند زنان، تنها بندی است که امکان هیچگونه تماس
تلفنی را ندارند.
این
اعتراض، فریاد بی‌صدای مادرانی است که طی سال‌ها مسکوت مانده، صدای زنانی است که زیر
فشار ناشی از مظلومیت و بی‌پناهیشان سرکوب شده‌اند. آیا فعالیت مدنی در این سرزمین
چنین تاوان سنگینی دارد؟ آیا من و مادرانی چون من ابزاری برای قدرت‌نمایی نظام شده‌ایم
که ادعای عدالت‌گستری دارد؟
اینجانب به‌عنوان یک زن و یک مادر، نسبت به عدم امکان تماس تلفنی
بند زنان زندان اوین با خانواده‌هایشان و هفت ماه محرومیتم از شنیدن صدای فرزندانم،
اعتراض دارم.»
دوستان لطفا لينك تلگرام مرا بپذيريد.
لینک زنان سازندگان فردا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر