ایران - پاي صحبت يكي از هموطنان : چند روز پیش یکی از دوستان پدرم که از معلمهای قدیمی بود را دیدم که از فقر و وضعیت بد جامعه صحبت میکرد.
این معلم بزرگوار پس از سالها تدریس تازه بازنشست شده بود و با حقوقی که دریافت میکرد قادر به گذران زندگی خود نبود و سه پسرش دارای تحصیلات دانشگاهی بودند که با زحمت زیاد پدر به اینجا رسیده بودند ولی حالا که باید ثمره تلاشهای خود را ببینند متاسفانه بیکار هستند و مجبورند برای گذران زندگی به عسلویه و استان های اطراف بروند و نان کارگری سرسفره پدر ببرند
خلاصه وقتی گلایه هایش از حاکمیت آخوندی پایان یافت به ایشان گفتم آیا میدانی در تهران معلمین تجمع اعتراض آمیزی داشتند و دوباره در فلان تاریخ دوباره تجمع خواهند کرد و چرا شما و بقیه معلمان در آموزش و پرورش گچساران تجمع نمیکنید(گچساران 25%نفت و گاز کشور را استخراج میکند)پس از شنیدن حرفهایم شروع به تعریف خاطره ای جالب کرد و گفت:سال گذشته بنده و یکی از دوستان معلمم بخاطر بیکاری فرزندانمان و شرایط بد مالی خانواده ها به تهران رفتیم که با نماینده شهرستان دیدن کنیم و وضعیتمان را توضیح دهیم شاید بتواند کمکمان کند
وقتی به محوطه بزرگ، شیک و زیبای مجلس نزدیک شدیم،تجمع
بسیار زیاد افرادی را دیدیم ک آرام ایستاده بودند و هر از چند لحظه ای دست
خود را بلند میکردند و گاهی نیز میگفتند " الله و اکبر"دور تا دور آنان را افراد شخصی با کت و شلوار و بیسیم به دست محاصره کرده بودند
ما که به کلی کلافه شده بودیم و از هیچ چیز خبر نداشتیم و از یکی از آنها شرح ماجرا را جویا شدیم که چه خبر شده؟گفت که معلمین بخاطر شرایط نامناسب مالی تجمع کرده اند
دوستم بسیار ترسیده بود و مدام میگفت تا از آنها فاصله بگیریم ولی بلاخره ما هم به صف معترضین پیوستیم
ناگهان شخصی از بلندگوی مجلس ملتمسانه خواهش کرد و گفت :"شمارا به قرآن شمارا به فاطمه زهرا به امام حسین قسم تجمع نفرمایید و یکی از شماها به نمایندگی از بقیه درخواست مکتوب خود را به مجلس ارائه و ما حتما رسیدگی خواهیم کرد و..."ولي بعد از اون روز ديگر خبري نبود و انگار همه مشكل شان تجمع بود وقتي همه متفرق شدند ديگر خبري از رسيدگي به مطالبات نبود ....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر