قلب آبي (وصف حال گلوله )
نيمه شب گشتم رها از لاي آتش افكن اهريمني
تا بسوزم از نهيبم قلب پاك سينه دل روشني
گفتمش شرمم بود زين
طالع پستم ببخش
اختياري نيست در من رانده
از دستم ببخش
كاش ميشد از قدر سر باز زد
ليك تقدير من اينست و چنين هستم ببخش
مرد اعدامي صدا زد بي بهاما ناگهان
كي خجسته سرب داغ و بي امان
راهمان تو ميگشايي بشتاب كه
سحر گشت و عيان شد آفتاب
تا درون قلب
بي باكش شدم در تماشا مست ادراكش
شدم
آسمان قلبش آبي چشمه ها صاف زلال
بلبلان آوازه خوان وقمريان پر شور و حال
آفتاب آرمانش گرم و زرين هر كجا رخشنده بود
در دلش دنيا به رنگ ديگري خالي از زنجير و بند و بنده بود
گشته سبز باورش پيراهن دشت و دمن سروها و لاله معنا ده چرخ و چمن
آبشار عشق جاري
دشتها سبز و بهاري كهكشاني
پر ستاره ، جاودان ، بي انتها
حكمران تنها خدا بود و خدا بود خدا بود خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر